یکی از مسائلی که پس از مرگ یامبر اسلام همیشه در دنیای اسلام وجود داشته و دارد، اختلاف و جنگ مسلمین بوده و هست. از همان سالهای ابتداییِ پس از وفات پیامبر، عربهایِ مدعیِ خلافت به جان هم افتادند و بسیاری از باورها و شعارها و اصول پیامبر را زیر پا گذاشتند. حتی در این راه از کشتن و ناسزا گفتن و کافر خواندنِ یکدیگر هم کوتاهی نکردند؛ تا آنجا که علی ابن ابیطالب، یکی از اصلی ترین یاران پیامبر را در دوره ای کافر می خواندند و ناسزا به او را ثواب و کار خیر می شمردند. شاید نتوان در این 1400 سال دوره ای را یافت که خالی از این جنگ های عقیدتی و کشت و کشتارها باشد. حالا هم که نور علی نور است! خامنه ای آل سعود را رد می کند، بقال محل آن یکی همسایه را، سنی شیعه را، وهابی بقیه را، شیعه تمام مسلمین را و ...
تهدید دوباره داعش علیه ایران
سال هاست یکدیگر را قلع و قمع می کنند و در این میان هرچه آدم و جاندار باشد، به آتششان می سوزد. آتشی که این منطقه ی سرشار از فراوانی و نعمتِ خاورمیانه را سوزانده و هستیِ مردم را به نیستی کشانده است. از ایرانِ آخوندزده ی شیعی بگیر، تا عراقِ هر روز منفجر(!) و افغانستانِ پر از فقر و ناامنی و سوریه ی متلاشی شده و عربستان عقب مانده و ...
