فرض کنید امروز یکی از روزهای تیرماه ۱۳۶۷ است! (من که آن زمان هنوز به این دنیا ورود پیدا نکرده بوده ام! اما به هرحال، یک چیزهایی خوانده ام، شنیده ام!) خبر پایان جنگ در صدا و سیما اعلام می شود. خمینی جام زهر را سرمی کشد و مردم به کوچه و خیابان ها می ریزند؛ و خوشحال از پایان جنگی 8 ساله که عمر و سرمایه ی میلیون ها انسان را به بازی گرفته بوده، به هم تبریک می گویند.
ارز تا یک سومِ قیمت خود پایین می آید. قیمت ها با شیب وحشتناکی کاهش پیدا می کنند. مردمِ فریب خورده سراسر شادمانی اند! هرچند جنگ ظاهراً مدتی پس از آن هم ادامه داشت و رسماً بعدها خاتمه یافت، اما تصور مردم بر این بود که پس از سال ها جنگ و کشتار و نابودیِ شهرها و روستاها و از دست دادن های 8 ساله، بالاخره نوبت به شادمانی و سازندگی رسیده است. اما یک سالی بیشتر نگذشت که همه چیز به شرایط قبل بازگشت؛ و چه بسا اسفناک تر! تمام قیمت ها افزایش یافت و اوضاع خرابِ روزگارِ مردم ایران خراب تر شد!
حالا، سال 1394 است. چند نسل از آن زمان گذشته است! اما نظام همان نظامِ کثیف است و همان نقشه های اهریمنی! توافقِ هسته ایِ لوزانِ سوئیس بین ایران و قدرت های جهان ظاهراً صورت گرفته است و مردم ایران شادمان از پایان بدبختی و فرار از تحریم ها! همه به هم تبریک می گویند و در ثنای ظریف و روحانی شعرها می سرایند. حتی عده ای به رهبرشان تبریک می گویند. حاقظه ی تاریخیِ معیوبِ ما ایرانی ها همیشه به کثافتکاری های این نظام و سردمدارانِ جنایتکارش کمک کرده و می کند! یادمان رفته که 27 سال پیش هم همینطور جشن گرفته بودیم و شادمان بودیم. یادمان رفته که آن زمان هم دیری نپایید شادمانی مان! و همه چیز به روال سابق بازگشت و سیر نزولی مان، این بار مستقیماً به دستان مسئولانِ نظام جمهوری اسلامی سپرده شد! بدون وجودِ دشمنی رو در رو و خونخوار! و اتفاقا تمامِ این بدبختی ها و تحریم ها و گرسنگی ها و فقر و کمبودها، ریشه در همان سال ها دارد؛ زمانی که هاشمی رفسنجانی (شرور شماره ی یک نظام) تاسیسات هسته ای را کلنگ زد. پس از او، سید منجی شان، خاتمیِ فریبکار، به اعتراف همین حسن کلیدِ روحانی، غربیان را گول زد و اقدامات هسته ای را مخفیانه ادامه داد. بعد هم نوبت به نمونه ی بارزِ نظامِ اسلامی رسید. کسی که چهره ی راستینِ خمینیِ جانی و رهبرانِ مریضِ نظام اسلامی بود. احمدی نژاد محلی به نگرانی های بین المللی نداد و هرچه کاغذ بود پاره خواند! و بعد کار را به جایی رساندند که در عرصه ی بین المللی به شکر خوردن و غلط کردن راضی شدند. و البته از یاد نبریم که در تمام این سال ها، سایه ی بزرگتری به نام رهبر بر سر تمام این مزدوران نظام بود. خامنه ایِ کثیف تر از خمینی، در این سال ها، یک رهبرِ تمام عیار برای به قهقرا بردن ایران و ایرانیان بود. و حالا ملت به او و ظریف و روحانی تبریک می گویند و از آن ها تشکر می کنند. چه ملت خجسته و مطیع و احمقی هستیم ما! از بانیانِ عقب ماندگی و فلاکتمان تشکر می کنیم و از آنها قدردانی می نماییم. به جای آنکه تمام کسانی که در این سال ها دستی در برنامه ی هسته ایِ نظام داشته اند و باعثِ این بدبختی شده اند، را به میز محاکمه بکشانیم و مجازاتشان کنیم، مشغول جشن و پایکوبی هستیم!
چقدر ساده دلند مردمانی که فکر می کنند با این توافق، سرعت اینترنت هزار برابر می شود، فیلترها کنار می رود، گشت ارشاد تعطیل می شود، زندانی های سیاسی آزاد می شوند، اعدام ها متوقف می شود، نان ارزان می شود، مرغ و گوشت رایگان می شود، سرطان و پارازیت و تصادفات جاده ای و آتش سوزی ها و سقوط هواپیماها و قمه کشی ها ناپدید می شود، بیکاری و مشکل اشتغال و ازدواج حل می شود، پول نفت را به حساب هرکس واریز می کنند و همه چیز گل و بلبل می شود! نمی دانند که جمهوری اسلامی 36 سال است که تحریم است و تا آخوندِ کثیف بر مسندِ قدرت است، آبی خوش از گلوی ایران و ایرانی پایین نمی رود...
No comments:
Post a Comment