"عصبانی نیستم"؛ هشداری سینمایی درباره وضعیت اجتماعی ایران

فضای جامعه ی ایران هر روز از روز قبل ملتهب تر و آشفته تر می شود. قیمت ها بالا می رود، سخت گیری ها بیشتر می شود، قدرت خرید مردم پایین می آید، روح و روان آدم ها بیشتر خورده می شود، دعوا و درگیری و فحش و اخراج و بیکاری و فقر و توهین و تمسخر و تبعیض و هزار معضل دیگر مغز مردم را نشانه می رود. همین است که مردم هرروز با اعصابی ضعیف تر و صبری کمتر در مناسبات اجتماعی ظاهر می شوند؛ با تصادف کوچکی دست به یقه می شوند، با یک جا زدن در صف گلاویز می شوند، حوصله ی یکدیگر را ندارند، فحش و ناسزا و داد و فریاد صدایی آشناست که در کوچه و خیابان شنیده می شود.
با این حال، وقتی هر از گاهی کارگردانی پیدا می شود و به هر دلیلی قصد می کند بخشی از معضلات این مردم را تا حدی به نمایش بکشد، چیزی که خودِ مردم به وضوح می بینند را به خودشان نشان دهد و پولش را بگیرد؛ جیره خواران رژیم از همین بیان حقایق آشکار هم واهمه دارند و تاب دیدنش را ندارند. توقیف می کنند و از پخشش جلوگیری! قبل ترها اسمش سیاه نمایی و دروغ بود و پس از سال 88 شد حمایت از فتنه! کافی است کسی خارج از خط رهبری حرکت کند تا انگ فتنه و ضدمسلمان و برانداز به نافش ببندند. هرچند در پس تمام این ها بازی های سیاسیِ خودشان نهفته است و هیچ کس نمی داند با این پس و پیش کشیدن ها چه نقشه ای برای مردمِ بیچاره می کشند...

فیلم رضا درمیشیان با عنوان "عصبانی نیستم" در جشنواره برلیناله به نمایش درآمد.