ماله کشان حکومتی

یکی از آفت های دینداری، امکانِ مورد سوء استفاده قرار گرفتن از سوی مبلغان مذهبی است. وقتی یک آدمِ عادی تر از خودت را به برتری در عقل و شرع قبول می کنی، ناچار خواهی بود دستوراتش را هم اجرا کنی. چرا که او در دانستن احکام خداوندی بر تو افضل است و کسی را یارای ایستادن و مخالفت با وی نیست. که اگر این مقابله صورت بگیرد، قطعاً خشم خدای تو را خواهد گرفت و انسان خاطی و گناهکار تبدیل به یکی از حیوانات بی ریخت نظیر میمون یا سوسمار یا امثالهم خواهدشد. کسی حق ندارد در مقابل دستورات آخوندها صحبت از عقل و منطق کند؛ بلکه باید سعی کند از عقل و منطقی که احتمالاً بخش زیادی از آن را مدیون دانش خودکفای بشری و درس های مدرسه ای و دانشگاهی است، برای اثبات دستورات و مبانی آنها استفاده کند. و اگر در این راه به این استدلال و حقیقت برسد که دستور آخوند اشتباه بوده، یا باید ماحصلِ تحقیقاتش را نادیده بگیرد و راه شتر دیدی ندیدی در پیش گیرد، یا دستور مبلغ دینی خود را کنار بگذارد و به دنبال آن چیزی که عقل و منطقش آن را فریاد می زند برود.
از این رو، حکومت های مذهبی همواره افرادی را در دستگاه خود پرورش می دهند. وظیفه ی این افراد، توجیه رفتارهای حاکمان و خوراندنِ آن به مردم بیچاره است. این شیوه از قرنها قبل در دستگاه های حکومتی رایج بوده و همچنان هست. در گذشته این مزدوران به میان مردم می رفته اند و مخِ آنها را می زده اند و حال، از تلویزیون و منبر و اینترنت و سینما و هزار رسانه ی بزرگ و کوچک دیگر افکار حاکمان را در ذهن مردم خالی می کنند. این ماله کشان گاه راحت تر قایل شناسایی هستند و گاه آنقدر کار خود را به دقت انجام می دهند که هیچ کس به ماله کشی شان پی نمی برد. و چه بسا آنها که در لباسِ دشمنِ خکمت درمی آیند و به ظاهر دوست مردم و در باطن همکار ظالمانند.
در جمهوری اسلامی هم فراوانند این دسته از افراد و چه بسا اگر تدوامی برای این حکومتِ ضدانسانی وجود دارد، به واسطه ی همین مزدوران و ماله کشان است. هرروز در معرض رسانه ها و منبرهای این افراد قرار داریم و چه بسا بسیاری از توجیهاتشان را به خوردِ ما داده اند و خود بیخبریم. در توضیحِ رفتار این افراد و استفاده ی حکومت از آنهاِ مطلب مفصل تری باید گفت که امیدوارم در آینده بنویسم و پست کنم...